Hagebloggerene deler: Kjøkenhagen: Eit kvilerom i kvardagen

Nesten alle hager har vel noe spiselig i seg. Et epletre, en bærbusk, noen krydderurter i ei krukke, og kanskje også litt salat. Men noen drar det mye lengre.
Grønnsakshage er en stor hagetrend. Flere og flere får øynene opp for hvor kjekt det er å dyrke sin egen mat, og jeg ser at grønnsakshagen er med på å få hage og balkongeiere som ellers ikke bryr seg om hage til å bli interessert.
Slik som dagens gjesteblogger; Anders.

Anders er utdannet kokk og fersk hageeier, og han blogger om grønnsakshagen sin på FRÅ HAGE TIL MAGE.

_________________ooo000OOO000ooo_________________

For ganske nøyaktig åtte månader sidan kjøpte eg hus med hage, etter å ha budd dei siste åra i ein leilighet utan så mykje som ein grøn flekk. Huset er frå 50-talet, og har stort oppussingspotensiale, men det var likevel noko anna som fekk meg i sving då me flytta inn: Hagen.

Det me kunne sjå at ein gong i tida hadde vore ein fin og velstelt hage, hadde dei siste åra vakse seg tett og rotete. Eg gjekk drastisk til verks, og bestemte meg for å fjerna det aller meste av planter og tre. Berre frukttrea fekk stå.

Kva kan vel måla seg med gleda av å rusla ut i hagen, kun for å henta seg eit saftig sjølvdyrka eple?

Som de forstår, har eg ikkje mykje røynsle med hagearbeid. Men eg er utdanna kokk, og er over snittet interessert i mat. Allereie før innflytting i nyehuset var planen for hagen klar: Så langt det lar seg gjera skal me berre ha matplanter i hagen.  

Tanken var at om eg kunne sjå på hagen som ein plass å henta deilige råvarer, ville det vera lettare å finna motivasjon til å ordna og stella i hagen.

Og det funkar. Så lenge det ikkje regnar kattar og hundar, startar eg nesten kvar dag med ein rusletur/inspeksjonsrunde i hagen, for å sjå at alt står bra til med urtene, bærbuskane, kaldkomposten, frukttrea og dei nysådde grønsakene og laukane.

Å etablera ein god kjøkenhage - og ikkje minst å halda han ved like seinare - er tidkrevande arbeid. Og ikkje nok med det; uansett kor effektivt ein jobbar, er det til sjuande og sist naturen som avgjer kva tid råvarane blir haustingsklare. Somme planter drøyer og drøyer til ein trur dei har gjeve heilt opp, medan andre, som til dømes rabarbraen, dukkar opp og veks seg stor før du veit ordet av det.

Å hausta ville planter som ramslauk for kultivering i hagen er ein fantastisk familieaktivitet, som absolutt kan anbefalast. Ikkje mykje stress det, nei

Klarare kontrast til den travle kvardagen skal ein leita lenge etter.

For min eigen del er dette ekstra tydeleg, sidan eg jobbar som journalist, og må forhalda meg til såkalla deadline kvar dag. Har eg sagt at den og den saka skal vera klar til klokka 14, SKAL ho også vera det.

Sånn er det ikkje i hagen. Og det er akkurat det som gjer det så deilig. Her fins ikkje tidspress eller hastemøte. Hagen har si eiga tid, om ein har det aldri så travelt så snart hagestøvlane blir parkert.

Spirande kvitlauksfedd er eit vakkert syn. Og så tar det berre eit års tid frå utplanting til ein kan fylla grønsakskjellaren med deilig kvitlauk

Sjå berre på aspargesen - ei av dei flottaste råvarane me sjølv kan dyrka fram i hagen. Den tar det inntil fire år frå ein sår til ein kan starta haustinga av. Til gjengjeld kan ein då hausta deilig asparges i 20-30 år.

Men det er ikkje berre lett heller. For me venner oss jo til den livsstilen me lever. Og med jobb, kone og to born er det eit travelt liv, sjølv om eg enno berre er 25 år. Og med travle liv blir me vant til å ta raske avgjerdsler.

Det funkar ikkje i hagen, og i alle fall ikkje no når eg skal bestemma kor den opphøgde aspargesåkeren skal vera. Me må jo faktisk finna ein plass i den relativt vesle hagen vår som skal få stå i fred dei neste 20-30 åra.

Det er vanskeleg, det.

Hagehilsen fra Anders med Fråhagetilmage